Willem Kolvoort
Persoon
Functie:
Grafisch ontwerper; Fotograaf; Muzikant
Ook bekend als:
Snorkel
Geboren:
1965 te Geleen
Samenvatting:
Illustrator en beeldend kunstenaar, ontwerper van menig Vera-poster, platen-, CD- en cassettehoes en vaste tekenaar van Jammah Tammah.
Biografie
Algemeen
Interview
| Illustrator en grafisch ontwerper Willem Kolvoort (1965), bij menigeen in het verleden ook wel bekend als Snorkel, is sinds 1990 actief als zeefdrukker bij poppodium Vera in Groningen. Hij heeft diverse hoezen gemaakt voor lokale, landelijke en internationale artiesten. Bekend zijn ook zijn (live) foto's van onder meer Dead Moon, Kurt Cobain (Nirvana) en Eddy Vedder (Pearl Jam). Minder bekend is dat hij ook als muzikant actief is geweest in The Weanietots en Sexy Planet. |
| Kolvoort komt in de tweede helft van de jaren tachtig naar Groningen om te gaan studeren aan Kunstacademie Minerva, maar de eigenlijke reden is dat hij zo eindelijk dichtbij poppodium Vera is, waar in die tijd al zijn favoriete bands optreden. Zoals zovelen voor hem begint hij als tapper achter de bar. Hij fotografeert daarnaast menig artiest in en rond de club, voordat hij zich waagt aan het zeefdrukken van de befaamde Vera-affiches. |
| Zijn eerste gezeefdrukte poster is die voor het concert van Sylvia Juncosa op 15 februari 1990. Omdat hij nog niet echt thuis is in het proces, helpt Kees 'Case' van der Lei hem met het maken van de zeefdrukken. Na dit eerste exemplaar in 1990 volgen er in de loop der jaren nog honderden, waarbij (fantasie)dieren steeds vaker een rol spelen. |
| Willem is een groot natuurliefhebber, wat niet alleen terugkomt in zijn posters. Hij illustreert boeken zoals 'Plantaardigheden', een boekje van Gerrit Jansen. In 2008 verzorgt hij samen met Martin Kers de onderwaterfoto's voor het boek 'Oer: de kracht van kijken', met tekstuele bijdragen van onder meer Hans Dorrestijn, K. Schippers, Jan Terlouw en Herman Vuijsje. En Arnold Heikamp schrijft in 2013 hilarische vogelverhalen bij 50 illustraties van Kolvoort, gebundeld in het boek 'Vogeldorp'. |
| Een bijzonder project is de elpee 'Where The Candybeetle Dwells'. Door nu eens niet artwork te maken geïnspireerd op de muziek van bands, maar een aantal van zijn favoriete bands en artiesten muziek te laten maken bij zijn karakteristieke artwork. Het zijn unieke liedjes die speciaal voor de plaat zijn geschreven. Naast lokale helden als Traumahelikopter, My Friend Television, Meindert Talma, Whipster, Joost Dijkema en het Limburgse Afterpartees strikt hij ook buitenlandse namen als Mark Lanegan, Calvin Johnson en Fred Cole (Dead Moon). De plaat verschijnt ook als streng gelimiteerde editie, met een handgenummerde zeefdruk. |
| In november 2016, bij het 10-jarig jubileum van Poparchief Groningen, is het werk van Kolvoort één van de onderwerpen in het boek en op de bijbehorende tentoonstelling. Naast unieke tekeningen siert een anderhalf meter hoge Candybeetle de hal van de Groninger Archieven. |
| Begin 2020 wijdt het Groninger Museum een expositie aan het artwork van Kolvoort, gecombineerd met een overzichtsboek van 30 jaar affiches van Kolvoort voor Vera, dat via Uitgeverij Passage verschijnt. In die periode heeft hij meer dan 500 affiches ontworpen en gezeefdrukt voor de concertzaal, die allemaal zijn opgenomen in het overzichtswerk. Het is de eerste publicatie waarin hij zelf het hoofdonderwerp is. Eerder verschijnt al 'Rockin' on Paper' (algemeen overzicht van de geschiedenis van Vera-posters) met diverse ontwerpen van hem. |
| Hieronder volgt een interview dat het Poparchief in de persoon van Angelique Roze in het najaar van 2010 afnam met de illustrator. |
| Tekst: Angelique Roze / Poparchief Groningen Publicatie: najaar 2010 |
| Illustrator en beeldend kunstenaar Kolvoort vindt inspiratie in alles ‘Ideeën voor illustraties krijg ik door het luisteren naar muziek, maar ik gebruik ook vaak mijn eigen fantasie’, aldus Willem Kolvoort. De illustrator en beeldend kunstenaar, tevens bekend als Snorkel, begint zijn carrière bij de club voor de internationale pop underground, Vera. Hij is er verantwoordelijk voor de lay-out van de Vera-krant en ontwerpt Vera-affiches. Daarnaast legt Kolvoort diverse live-optredens in Vera vast op foto, waaronder Nirvana in 1989. |
| Na afronding van zijn studie aan Academie Minerva in 1990 blijft hij actief bij Vera. Zo zijn posters voor de concerten van onder andere The Gories, Jammah Tammah, Dandruff!! en Das Pop van zijn hand. De posters van Kolvoort krijgen bekendheid in binnen- en buitenland. Ze worden op de website Gigposters.com geplaatst, wat hem nieuwe opdrachten oplevert van bands uit Amerika en Duitsland. Zijn werk beperkt zich niet tot de muziekindustrie. Hij maakt bijvoorbeeld ook illustraties voor boeken en dagblad De Gelderlander. |
| Poppetjes en dieren Zijn werk is in al zijn verscheidenheid toch heel herkenbaar, evenals de onderwerpen. Een terugkerend thema is de lijntekening van mens, dier en aanverwanten. Zoals de koemeel, een kruising tussen een koe en een kameel op Jammah Tammah’s Live in Simplon ’92 tape, naar een idee van Jammah Tammah-zanger Eddy ‘Speedy’ Huizing. In de loop der tijd komt de nadruk steeds meer op dieren te liggen. |
| Platenhoezen Naast het werk voor Vera ontwerpt hij ook platenhoezen. Zo maakt hij foto’s voor een aantal hoezen van Dead Moon en verzorgt hij het artwork voor de elpee van The Dirtbombs getiteld 'High Maintenance', en On tour!!! van The Krontjong Devils. Bijzonder is de picturedisc 10" op het label Sounds of Subterrenia en de driedelige 7” box van de Weanietots 'The Return of the Worldfamous Weanietots', waarin hij bassist is. |
| Jammah Tammah Kolvoort maakt tevens hoesjes voor muziekcassettes. Bovendien is hij de vaste ontwerper voor de band Jammah Tammah. Hiervoor wordt hij benaderd door Arno Bakker, trombonespeler van de band. De illustrator maakt in totaal twee tapehoesjes voor de band. Hij heeft de vrije hand, maar neemt in het geval van de eerder genoemde Live in Simplon ‘92 ook de wensen van Eddy ‘Speedy’ Huizing, de zanger van Jammah Tammah, mee. Behalve de koemeel staat op de voorgrond een poppetje met een trompet in zijn hand, een gestileerde Speedy. Op de hoes voor de tape Let’s Play, die in 1994 uitkomt, staat een figuur met een langgerekte neus, die een blazer voorstelt. Dit thema is bij menigeen bekend, omdat er stickers van gemaakt zijn, die je in die tijd overal tegenkomt. Een budget voor het ontwerpen van de hoezen is er niet; de dienst van Kolvoort wordt vergoed in de vorm van een dienst van de zijde van Jammah Tammah. Hetzelfde gebeurt bij andere bands. |
| Series Naast Jammah Tammah ontwerpt Kolvoort drie tapehoesjes voor muzikant Peter van de Heide. Ze zijn uitklapbaar en genummerd. Bovendien is aan de layout is te zien dat ze bij elkaar horen, de afgebeelde poppetjes zijn in dezelfde stijl getekend. Verder ontwerpt hij de hoezen voor de drie verzameltapes Groningen Underground, een project van Bert Volman. Ook hierbij is duidelijk dat het om een serie gaat. |
| Werkwijze Het maken van de cassettehoezen is een bewerkelijke klus. De tekeningen zijn zwart-wit, worden gekopieerd, met de hand op maat uitgesneden om vervolgens met de hand te worden ingekleurd, met als resultaat verschillend ingekleurde versies. De oplage van de tapes is, gelukkig voor de maker, niet zo heel groot. ‘Een stuk of vijftig’, schat Kolvoort als het gaat om de Jammah Tammah tapes. ‘De bandjes dienen ook meer als promotiemateriaal om optredens te krijgen. Ze zijn niet per se voor de verkoop bedoeld’. Na twee tapehoesjes voor Jammah Tammah gaat de band over op CD’s, waarbij hij de vaste tekenaar blijft. |
| Pizzabox Eén van de hoogtepunten op cassettegebied is zijn pizza-box voor allstar-Veraband Weanietots. Deze Weanietots-box. All the way from Unox bestaat uit 4 cassettebandjes en verschijnt in eerste instantie in een oplage van 30 exemplaren. Behalve bandjes bestaat deze uit een T-shirt, een stukje van een accoustische gitaar, een Weanietots-quintet (in plaats van kwartet!), Playmobil, een rolfluit, gesigneerde kopieën van foto’s van de bandleden, een kleurplaat (gemaakt door de drumster), een sticker en een cursusboek elektronisch orgelspel. Het geheel wordt aangeleverd in een handgenummerde plastic tas met de naam van de koper. De hoesjes van de tapes worden weer met de hand ingekleurd door Kolvoort, maar ook het quintet moet worden ingekleurd. Hiervoor wordt de hele band een dag lang ingezet. De verschillende bandleden ontwerpen de kaarten. Daarnaast krijgen de foto’s een persoonlijk tintje, elk bandlid tekent iets op de eigen kopie. De box is snel uitverkocht, met name onder mensen uit het Vera-circuit is het een gewild item. Een aantal exemplaren wordt verstuurd naar Amerika en Japan. De band vindt dat de artiesten die ze coveren, zoals Daniel Johnston, Jonathan Richman en Shonen Knife, een box verdienen. Er komt ook een tweede ‘druk’ (oplage 25 exemplaren). De lay-out hiervan wijkt doelbewust af van de vorige. Zo is de kleur van de doos en tapehoesjes anders. Ook zitten er minder ‘speeltjes’ bij. Het quintet en een t-shirt worden wel bijgevoegd. |
| En verder… Na de tijd van de cassettebandjes ontwerpt Kolvoort cd-hoezen. Hij doet dit voor Jammah Tammah, maar ook voor andere bands zoals The Krontjong Devils. Zijn werk beperkt zich niet tot de muziekindustrie. Hij illustreert boeken zoals Plantaardigheden, een dierbaar boekje van Gerrit Jansen. Daarnaast maakt hij regelmatig illustraties voor grafiekboeken en voor het dagblad De Gelderlander. Een geheel ander werkterrein is dat van de geboortekaartjes en ansichtkaarten. Tenslotte maakt hij, naast de eerder genoemde foto’s van bands, ook foto’s van dieren. ‘Ik heb geen voorkeur voor bepaalde opdrachten. Als ik word gevraagd voor een opdracht en het lijkt me leuk, doe ik het!’, besluit Kolvoort. |
Betrokken bij
Weblinks
Zie ook
Afbeeldingen
